Gisteren had ik de Porsche van een vriend geleend. Zo’n buikschuiver waar je als 125 kg boy niet meer uitkomt, bont en blauw bent van het geschok en gebonk en graag met je vrouw samen rijdt omdat je toch door het lawaai niet kunt praten. We scheurden van Sittard naar Charleroi en terug over Brussel over de Belgische autosnelweg. Paar vullingen uit de kiezen en af en toe wat fel licht onderweg vanuit de berm, maar vier uurtjes later waren we op onze bestemming. Beetje hoofdpijn, maar we waren gelukkig net op tijd op onze lunchafspraak bij Beluga in Maastricht. Tom Tom gebruik ik nooit en mijn vrouw is echt blond.
Ik ben dat gewend. Zo onderneem ik ook. Ik sta in de ochtend op en kijk wat me die dag voor de voeten komt. Een plan maak ik nooit. Dat heb ik in mijn hoofd. Voor ik het geschreven heb is het toch al verouderd. Dat is ondernemen, hè. Je moet je altijd snel aanpassen. Kan morgen weer anders zijn, nietwaar? Ben je net klaar, moet weer alles aanpassen. Nee, daar begin ik niet aan.
Mijn werknemers moeten me gewoon volgen. Die hebben niets te vertellen. Dat zou mooi zijn. Ik alle risico’s lopen en zij de baas spelen. Als er een baas is, dan ben ik dat. Ik heb ze goed onder controle. Bij mij durft niemand zijn mond open te doen. Personeelsbeleid, motiveren, zelfsturing. Aan mijn hoela, dat ze maar doen wat ik hun opdraag.
Begrotingen maken? Ben je helemaal beduveld? Een keer per kwartaal gooi ik de schoenendoos met bonnetjes bij mijn boekhouder binnen. Dat hij er maar iets van maakt. Elk kwartaal draag ik toch de btw af? Ik weet precies hoeveel ik op de bank heb staan. Een begroting heb ik niet nodig. Veel te veel werk. Interesseert me totaal niet. Ik ben bekwaam in mijn vak en daar heb ik mijn handen vol aan.
Je lijkt mijn bankier wel. Die wil ook altijd maar cijfers zien. M’n rug kunnen ze me op. Voor die onzin heb ik geen tijd. Moet ie maar met mijn boekhouder gaan praten. Hoeveel ik geleend heb? Een tonnetje of vijf. Al lang geleden hoor. Je weet wel, zo’n rekening courant krediet. Mag je nooit overheen. Worden ze boos. Maar daar let ik altijd goed op. Kwam die knaap laats naar me toe met de boodschap van zijn directie dat ze het krediet willen gaan verlagen. Wat denkt die man wel niet? Dat ik het geld op mijn rug heb groeien? Zeker niet nu ik net de Porsche van mijn vriend voor een tonnetje heb gekocht.
Of ik groeiplannen heb? Ik moet er niet aan denken! Nog meer werk. Nog meer hongerende monden voeden! Vergeet het maar. Je weet wat Joden zeggen: we wensen je veel personeel. Dat zeggen ze niet voor niets. Kost me nog meer tijd om iedereen te zeggen wat ie moet doen. Ik ben Poetin niet!
Waarschuwing: elke gelijkenis met een bestaande ondernemer die u kent in uw netwerk is louter toeval. Het verhaal is volledig ontsproten aan mijn ervaringen met ondernemers.
Link met mij om iedere dinsdag mijn blog te zien verschijnen op jouw tijdlijn. Vind je deze teaser leuk, prikkelend of zet hij aan tot denken, deel hem dan. Heb je een aanvullende wijsheid, geef me je commentaar.
Op zoek naar kapitaal, koop van een onderneming zonder eigen geld, verkoop van je onderneming tegen de beste prijs, een bedrijfswaardering, waardecreatie en kapitaalwerving kun je altijd contact met mij opnemen.
Vraag een gratis boek aan over waardering en over kopen en verkopen van een onderneming.
